Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Τα Χριστούγεννα του ξενιτεμένου πουλιού



Αγαπητοί μου 

Η μοίρα με έριξε κι εμένα εφέτο στην ίδια βάρκα με τα ξενιτεμένα Ελληνόπουλα. Κι εγώ ένα ξενιτεμένο πουλί είμαι άλλωστε, όσο η Τέχνη και Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς απαιτούν την παρουσία μου στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. 

Εδώ στην ξενιτιά, δεν μου πάει η καρδιά να κοιτάζω τα λαμπερά λαμπιόνια που λαμποκοπούν ολημερίς κι οληνυχτίς. Η σκέψη μου είναι στην Πατρίδα, στα μελομακάρονα από το φούρνο της γειτονιάς μου και στα σικ ρεβεγιόν που με έχουν καλέσει και δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παρεβρεθώ για να δώσω λίγη από τη λάμψη μου. 

Θα κάνω ό,τι θυσία χρειαστεί για την Τέχνη μου. Γιατί μια τέτοια είμαι. Μια καλλιτέχνις. 

Χρόνια Πολλά σας εύχομαι κι η Παναγιά κοντά σας. 

Να είστε καλά και το 2015 για να με θαυμάζετε. 

 



Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Πίσσα και πούπουλα στους χάκερς που κλέψαν γυμνές μου φωτογραφίες


Η συντηρητική κοινωνία δεν αντέχει να βλέπει ανθρώπους του πνεύματος να έχουν και μία πιο ανάλαφρη, κοσμική πλευρά στη ζωή τους. Ήμουν πάντα επαναστάτρια και αντάρτισα. Ποτέ δεν δέχτηκα ότι πρέπει να είμαι κοντή, χοντρή και να φοράω πατομπούκαλα αντί για γυαλιά. Αυτή μου τη δύναμη χαρακτήρα, αυτό το ισχυρό ταμπεραμέντο πολλοί το ζήλεψαν. Είχα αντιμετωπίσει σχόλια και κακίες και στο παρελθόν.

Από τότε όμως που ένωσα τις δυναμεις μου με τον τηλεοπτικό παραγωγό Σοφοκλή Σακχαρίδη για να φτιάξουμε Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς, μπήκα στον βρώμικο κόσμο της τηλεόρασης. Αυτός ο βόθρος φαίνεται ότι δεν αντέχει την ποιότητα, την ντομπροσύνη αλλά και το ταλέντο μου. Σε μία προσπάθεια να αμαυρώσουν το όνομα μου, χάκερς υπέκλεψαν παράνομα και καταχρηστικά φωτογραφίες από το κινητό μου και τις κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Ειμαι περήφανη για το σώμα μου (ειδικά αν σκεφτούμε την ηλικία μου και το ότι κάνω μια δουλειά με την οποία θα μπορούσα να είμαι χαβούζα) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι προσωπικές μου στιγμές μπορούν να γίνονται βορρά ή νότο. Είμαι έξαλλη, όχι μόνο με τις φωτογραφίες που απεικονίζομαι εγώ αλλά και αυτές όπου εμφανίζεται η πλάτη ενός ενήλικου συντρόφου μου. Η προσωπική μου ζωή είναι αυστηρά ιδιωτική και η λάσπη δεν θα περάσει. Ειδικά όταν οι δημοσιογράφοι στα διάφορα κουτσομπολίστικα κυλιούνται στο βούρκο, με φωτογραφικές συγκρίσεις της πλάτης στις φωτογραφίες με την πλάτη του Κωνσταντίνου Καβακιώτη, πρωταγωνιστή στο Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς.

Μακάρι να ήμουν το μόνο θύμα. Δυστυχώς, και άλλες δυναμικές γυναίκες της Τέχνης και της Σόου Μπιζ αντιμετωπίζουν τους ίδιους εγκληματίες. Σήμερα μίλησα με τη Τζένιφερ Λόρενς και τη Ριχάνα για να δούμε τί μέλι γενέσθαι.

Αγαπητοί μου αναγνώστες. Στα χρόνια που με διαβάζετε και με στηρίζετε δεν με απογοητεύσατε ποτέ. Ήσασταν και είστε η δύναμη μου και το κουράγιο μου. Σας ζητώ συγγνώμη αν είδατε κάτι που σας προσέβαλε και θα ήθελα να ξέρετε ότι οι ιδιωτικές στιγμές μιας γυναίκας παραμένουν δικές της. Δεν είχα καμία πρόθεση να βγουν στη δημοσιότητα τέτοιες φωτογραφίες.

 Ευτυχώς ο παραγωγός του Πικρού Τσαγιού καταλαβαίνει τη θέση μου αλλά και την πλάγια επίθεση που γίνεται στην τηλεοπτική σειρά. Μόλις μίλησα μαζί του και με διαβεβαιώνει ότι οι νομικοί του σύμβουλοι έχουν ήδη ξεχυθεί σαν εμετός. See you in court.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας σε αυτές τις δύσκολες ώρες.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Αυτή η γλυκιά μελαγχολία του Σεπτέμβρη

Ο ευγενής στυλίστας με φροντίζει την ώρα της φωτογράφισης για το περιοδικό HELLNO. Μην παραλείψετε να διαβάσετε τη συνέντευξη μου εδώ.

Σεπτέμβρης. Τα φύλλα πέφτουν και το χώμα τρέχει να τα συναντήσει. Ααααααχχχχχχχχ, πάντα με πιάνει  μια μελαγχολία αυτή την εποχή.

Ίσως επειδή μου θυμίζει ότι ο Σεπτέμβρης με έπαιρνε μακριά από την παιδική μου ξεγνοιασιά και με έχωνε πάλι μέσα στη γκρίζα καθημερινότητα του σχολείου. Μόνη μου λύτρωση τα απογεύματα που έγραφα στα σημειωματάρια μου με τη στήριξη της αγαπημένης μου Μητέρας.

Μεγαλώνοντας έμαθα να ρουφάω κάθε στιγμή του καλοκαιριού. Στην αγαπημένη μου Μύκονο έμαθα να αφήνω κάτω τις πένες και τα σημειωματάρια μου. Τα πρώτα χρόνια αυτό μου κόστιζε πολύ αλλά το πείσμα μου είναι θρυλικό και τα κατάφερα. Το μυαλό του Συγγραφέα χρειάζεται απαραιτήτως ξεκούραση. Και δεν είναι μόνο το μυαλό αλλά και το σώμα και η Ψυχή μας. Όταν κάνεις ένα τόσο μοναχικό Λειτούργημα, καθισμένη ώρες σε ένα δρύινο γραφείο - όσο καλό καφέ κι αν κάνει η Senior Παρατρεχάμενη, η κούραση είναι cumulative που λένε και στο Λονδίνο.

Κάθε καλοκαίρι, μόλις πατάω το ψηλοτάκουνο στραφταλιζέ σανδάλι μου στη Μύκονο είναι σαν να πέφτει από πάνω μου ο μανδύας του ανθρώπου του Πνεύματος. Στο νησί αισθάνομαι ελεύθερη να συμπεριφερθώ σαν κοριτσάκι που δεν κουβαλάει τα βάρη της Δημιουργίας. Εκεί βρίσκω τους φίλους μου και όλη την κοσμική ζωή.

"Χάθηκες Ασημίδα", με ψευτομαλώνουν, γιατί ξέρουν ότι το Χρέος που έχω είναι ιερό.

Φέτος, σα να μην έφτανε που μπήκε ο Σεπτεμβρης με βήμα τάχυστο, δεν επέστρεψα στις αγαπημένες μου Κουκουβάουνες αλλά το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς με υποχρεώνει να επιστρέψω στο Λονδίνο. Επιτέλους νιώθω όλα τα τρυφερά παιδιά της προσφυγιάς, που από τον ζωοδότη ήλιο της Ελλάδας φτάνουν στη γκρίζα απελπισία αυτής της μουντής χώρας.

Το μόνο που μου δίνει δύναμη είναι το πόσο έχετε αγκαλιάσει Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς. Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.

Θα επιτρέψω στον εαυτό μου σήμερα να σιγο-μουρμουρήσει το ρεφρέν από το τραγούδι της σειράς. Αυτή η γλυκιά μελαγχολία θα με βοηθήσει να συνεχίσω να γράφω το αριστουργηματικό σενάριο.


Καλό κουράγιο και φιλιά στην πατρίδα.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Τί μου είπαν τα πονεμένα Ελληνόπουλα της Προσφυγιάς

Φραπεδούμπα α λα Λόντρα
Στους μήνες που είμαι εδώ και κάνω έρευνα για Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς έχω στρέψει το οξύ μυαλό μου στην έρευνα. Η αλήθεια είναι ότι έχω συγκινηθεί πολύ με τα πονεμένα Ελληνόπουλα της προσφυγιάς, που με μεγάλο πόνο στην καρδιά περιφέρονται στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιώνας.

Τις προάλλες η Senior Παρατρεχάμενη είχε κανονίσει ένα σύντομο workshop όπου τα ηρωικά προσφυγόπουλα ήρθαν για να συζητήσουμε τις εμπειρίες τους. Φορούσα ένα μακρύ ταφετά μούρλια, θα κοιτάξω μήπως σας ανεβάσω φωτογραφίες κάποια στιγμή.

Τα πράγματα που μου είπαν οι Ήρωες της νέας Προσφυγιάς φυσικά θα εμπλουτίσουν Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς.


Στο μικρό δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου, τα μάτια τους έπιναν λαίμαργα τις πολυτελείς λεπτομέρειες. Δεν βοηθούσε το ότι η κουζίνα του ξενοδοχείου ήταν κάπου κοντά και οι μυρωδιές από καλοψημένο φασιανό και ψάρι στη σχάρα, γέμιζαν το χώρο. Ειδικά με άγγιξε ένας νεαρός που μετά το workshop μου εκμυστηρεύθηκε ότι κάποτε κάτι φασιανούς και κάτι ψάρια ΝΑ τα είχαν για παρακατιανά αλλά όταν ήρθε η κρίση μάθανε να τρώνε και φασόλια. Το τρυφερό αγόρι δάκρυσε όταν μοιραζόταν την τραγική του ιστορία. Ελπίζω ότι η αγκαλιά μου να του έδωσε δύναμη.

Σας αναφέρω στα γρήγορα μερικές από τις ΤΕΡΑΤΩΔΕΙΣ καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα αγόρια και τα κορίτσια που μέσα στην Μαύρη Ξενιτιά κρατάνε ψηλά το λάβαρο του Ελληνισμού και του πείσματος του Ρωμιού να πετύχει.

  • Πάρα πολλοί μου είπα ότι είναι σχεδόν αδύνατον να βρούνε σπίτι. Οι ιδιοκτήτες και τα γραφεία αναζήτησης στέγης τους κλείνουν το τηλέφωνο μόλις ακούνε ότι είναι Έλληνες, με διάφορες δικαιολογίες. Πολλοί αναγκάστηκαν να βάλουν κάποιον περαστικό στο δρόμο να πάρει το πρώτο τηλέφωνο για να μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο. 
  • Σχεδόν σε όλους τους εργοδότες έχουν το θράσος να ζητάνε από τα προσφυγόπουλα μας άδεια εργασίας λες και η Ελλάδα δεν είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Υπάρχει φοβερή αμορφωσιά τελικά στην Αγγλία. Ένα κορίτσι που ήρθε στο workshop μου είπε πως τελικά την πίστεψαν ότι είναι Ευρωπαία Πολίτης μόνο αφού έδειξε ότι είχε Ευρώ στο πορτοφόλι της και τραγούδισε το Φρερ Ζακ έξι φορές. 
  • Με δάκρυα στα μάτια, ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι ηρωικοί νέοι και νέες μου είπα ότι δεν μπορούν να βρουν φραπέ και φρέντο στο Λονδίνο. Δεν ξέρετε πόσο με άγγιξε αυτός ο ειλικρινής πόνος. Μια κοπελίτσα μάλιστα λιποθύμησε και έπρεπε να βάλουμε τη Junior Παρατρεχάμενη να της κάνει αέρα. 
  • Υπάρχει φοβερός ανθελληνισμός στα περισσότερα εστιατόρια. Ξανθό αγόρι με μελιά μάτια μου εκμυστηρεύτηκε ότι σταμάτησε να πηγαίνει στο fish & chips της γειτονιάς του γιατί κάθε φορά του βάζανε ξύδι στις πατάτες προσπαθώντας να τον διώξουν από πελάτη χωρίς να του το πουν. Οι άνθρωποι πρέπει να πάνε φυλακή!!!
Όταν ξεκίνησα Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς είχα βέβαια ακούσει για τις δυσκολίες του εξωτερικού (ας μην ξεχνάμε την τραγική μου απαγωγή και αιχμαλωσία στο Σουδάν) αλλά δεν φανταζόμουν ότι τα πράγματα είναι τόσο ανησυχητικά.

Ελπίζω ότι Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς θα βάλει ένα λιθαράκι για να καταλάβουμε επιτέλους ότι η νέα γενιά δεν φεύγει απλά στο εξωτερικό αλλά ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ μέσα σε τραγικές συνθήκες

Αγαπητά μου προσφυγόπουλα σας βγάζω το καπέλο. Στον δίκαιο αγώνα σας και την ρωμαλαία σας καρδιά, αφιερώνω Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Η Ασημίδα συμβουλεύει: Η γάτα μου δεν τρώει

 
Τις προάλλες είχα λίγο χρόνο και προσέφερα αφιλοκερδώς την Εμπειρία και τη Σοφία μου στο facebook (https://www.facebook.com/AsimidaTheGreat)
 
Ο καλός μου φίλος Τάσος Π. μου έστειλε το συγκλονιστικό του πρόβλημα (είχαμε γνωριστεί στο Μουσείο Νόμπελ στη Στοκχόλμη. Ενώ έπρεπε να είμαι μέσα, ήμουν έξω, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Ποτέ δεν το ξέχασε ο Τάσος).
 
"(...) έχουμε ένα πρόβλημα, το σπάνιο Περσικό κόκκινο γατί μας δεν τρώει πια χαβιάρι, δείχνει αηδιασμένο. τι να κάνουμε; πείτε μας κάτι κι εσείς απτις εμπειρίες σας στα Κενσινγκτονς ή τα Πικαντίλυς. Σας μερσούμε".
Σας παραθέτω την απάντηση μου, βασισμένη σε φοβερές εμπειρίες μου και τη Σοφία της γριάς που γνώρισα.


Αγαπητέ Τάσο. Σωστή η ερώτηση σου. Όταν είχα ταξιδέψει στο Ιράν κάποια στιγμή είχα γνωρίσει μια σοφή γριά (νομίζω ότι ήταν γριά γιατί ήταν και πολύ καλυμμένη) που είχε 43 γατιά. Κι εγώ εκείνη την περίοδο ήμουν πολύ προβληματισμένη γιατί ο γάτος μου Λεοπόλδος IV δεν έτρωγε τίποτα. Η γριά έκανε το εξής κάθε φορά που μια γάτα της δεν έτρωγε. Την έπαιρνε τρυφερά και με πολύ αγάπη την έκλεινε στο ντουλάπι για δύο μέρες. Όταν άνοιγε το ντουλάπι δύο μέρες μετά (τυλιγμένη σε πάπλωμα για να μην την γρατζουνίσει το εξαγριωμένο γατί) η γάτα έτρωγε και χαρτί. Τη θυμάμαι συχνά αυτή την κυρία, έσωσα με τη συμβουλή της τον Λεοπόλδο IV και ένα σωρό άλλα γατιά από τότε.

Πού και πού κάνω διάλειμα από το γράψιμο και τη χαλάουα, ελάτε να γίνουμε "φίλοι" στο facebook και θα λύσω τα προβλήματα σας.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.




Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Επιτέλους και στο Facebook

https://www.facebook.com/profile.php?id=100005210897465&fref=nf
 
Η Senior Παρατρεχάμενη προσπαθεί να με πείσει εδώ και χρόνια. Φυσικά ως γυναίκα Δυναμική και Δημιουργική, ποτέ μου δεν φοβήθηκα το Ιντερνέτ αλλά για το Facebook δεν είχα καθόλου χρόνο.
 
Τώρα όμως, με την μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς αισθάνθηκα ότι πρέπει να βρω το χρόνο για να είμαι πιο κοντά σας, να συζητάμε, να με λατρεύετε.
 
Μπορείτε πλέον λοιπόν να μου κάνετε αίτημα φιλίας στο facebook και να τα λέμε και από εκεί.
 
Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.
 
 
 
 

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Γράπωσα τον Κωνσταντίνο Καβακιώτη για Αλέξανδρο

 
Όταν συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον παραγωγό του Πικρού Τσαγιού, Σοφοκλή Σακχαρίδη, εκείνη την αξέχαστη βραδιά στο Μέγαρο, είχαμε συζητήσει πάνω πάνω την ιδέα για μια τηλεοπτική σειρά σταθμό.
 
Τη νύχτα εκείνη, καθώς το αεράκι έκανε μπέρτα την μεταξωτή μου ρόμπα στη βεράντα, γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Γατσαμπέας, ένας νέος της κρίσης, της εποχής μας, ένας ωραίος και παθιασμένος Έλλην.
 
Δεν τολμούσα τότε να πιστέψω ότι ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης θα έλεγε το μεγάλο "ναι" στο να ενσαρκώσει τον Αλέξανδρο Γατσαμπέα. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Όσο οι μήνες όμως περνούσαν και έγραφα το σενάριο, τόσο πιο πεπεισμένη ήμουν ότι Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος είναι σαν σιαμέοι που χωρίστηκαν στη γέννα και τώρα πρέπει οπωσδήποτε να ξαναβρεθούν.
 
Σήμερα έμαθα πως ο Σοφοκλής Σακχαρίδης και η ομάδα του έβαλαν τις τελευταίες υπογραφές με τον Κωνσταντίνο.
 
Είμαι φοβερά συγκινημένη που ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης υπέγραψε για το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς. Θαυμάζω τη δουλειά του χρόνια - μη σου πω ότι ο Αλέξανδρος Γατσαμπέας έχει γραφεί έχοντας στο μυαλό μου τον Κωνσταντίνο. Του εμπιστεύομαι τον Αλέξανδρο - που τον έχω σαν παιδί μου - και ξέρω ότι στις φαρδιές πλάτες του Κωνσταντίνου ο Αλέξανδρος θα λάμψει.