Τις προάλλες είχα λίγο χρόνο και προσέφερα αφιλοκερδώς την Εμπειρία και τη Σοφία μου στο facebook (https://www.facebook.com/AsimidaTheGreat)
Ο καλός μου φίλος Τάσος Π. μου έστειλε το συγκλονιστικό του πρόβλημα (είχαμε γνωριστεί στο Μουσείο Νόμπελ στη Στοκχόλμη. Ενώ έπρεπε να είμαι μέσα, ήμουν έξω, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Ποτέ δεν το ξέχασε ο Τάσος).
"(...) έχουμε ένα πρόβλημα, το σπάνιο Περσικό κόκκινο γατί μας δεν τρώει πια χαβιάρι, δείχνει αηδιασμένο. τι να κάνουμε; πείτε μας κάτι κι εσείς απτις εμπειρίες σας στα Κενσινγκτονς ή τα Πικαντίλυς. Σας μερσούμε".Σας παραθέτω την απάντηση μου, βασισμένη σε φοβερές εμπειρίες μου και τη Σοφία της γριάς που γνώρισα.
Αγαπητέ Τάσο. Σωστή η ερώτηση σου. Όταν είχα ταξιδέψει στο Ιράν κάποια στιγμή είχα γνωρίσει μια σοφή γριά (νομίζω ότι ήταν γριά γιατί ήταν και πολύ καλυμμένη) που είχε 43 γατιά. Κι εγώ εκείνη την περίοδο ήμουν πολύ προβληματισμένη γιατί ο γάτος μου Λεοπόλδος IV δεν έτρωγε τίποτα. Η γριά έκανε το εξής κάθε φορά που μια γάτα της δεν έτρωγε. Την έπαιρνε τρυφερά και με πολύ αγάπη την έκλεινε στο ντουλάπι για δύο μέρες. Όταν άνοιγε το ντουλάπι δύο μέρες μετά (τυλιγμένη σε πάπλωμα για να μην την γρατζουνίσει το εξαγριωμένο γατί) η γάτα έτρωγε και χαρτί. Τη θυμάμαι συχνά αυτή την κυρία, έσωσα με τη συμβουλή της τον Λεοπόλδο IV και ένα σωρό άλλα γατιά από τότε.
Πού και πού κάνω διάλειμα από το γράψιμο και τη χαλάουα, ελάτε να γίνουμε "φίλοι" στο facebook και θα λύσω τα προβλήματα σας.
Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.